Op deze zondagochtend komen mensen van
verschillende nationaliteiten en leeftijden bijeen. Hoe verschillend we ook
zijn we hebben ten minste één belangrijk aspect gemeen en dat is de wil om naar
Gods woord te luisteren in deze vroege morgen. Het is mooi om te zien dat
zoveel mensen uit hun warme bedje zijn uitgestapt om de dienst van 10:30 bij te
wonen.
Als warming up zingen we een aantal liedjes. Ik zie
alleen maar blije gezichten, het is duidelijk dat mensen blij worden van het zingen. Iedereen is stil, ik hoor geen geroezemoes, alleen nog de broeder die
een boodschap overbrengt. Smachtend luistert iedereen naar de woorden die hij
uitspreekt. Hij brengt ons een boodschap van hoop, een krachtige boodschap als
je het mij vraagt.
‘’De omstandigheden
waarin we verkeren, bepalen niet wie we zijn, maar de mate waarin we in God geloven en
in ons hart toelaten maken ons tot wie we zijn.’’
Deze uitspraak die hij maakt, daar zeg ik amen tegen en zo hoor ik ook een aantal mensen amen roepen. Mensen die zich geroepen voelen om naar voren te
gaan voor een gebed worden uitgenodigd. Al snel zie ik mensen massaal naar
voren lopen. Bij terugkeer naar de zitbankjes zie ik dat het gebed hen blij
heeft gemaakt en gaan met een brede lach op hun gezicht weer zitten.
Als ik even rondkijk om te observeren zie ik een
aantal mensen schrijven en de lichtjes van verschillende apparaten schijnen.
Een paar mensen zie ik wat schrijven op een kladblaadje. Wat zijn ze toch aan het
opschrijven vraag ik me af.
Als ik verder kijk, zie ik sommige mensen met
een iPad, iPhone en andere smartphones in hun hand. Tegenwoordig kunnen we niet meer zonder een smartphone, zelfs niet in de kerk. Misschien checken ze
wel even hun facebookpagina of lezen ze een online bijbel who knows…
Have a blessed Sunday!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten